We gaan de draad toch weer oppakken! Wel met een streng protocol: een beperkt aantal zitplaatsen, op 1,5 meter afstand van elkaar (behalve voor familieleden). Reserveren is bovendien noodzakelijk.

Er is begeleiding bij binnenkomen en verlaten van de kerk, en alle gebruikelijke zorgvuldigheidseisen (geen handen schudden; hoesten in elleboog; etc.) worden in acht genomen. De kerk wordt vooraf grondig geventileerd. We zullen het nu ook zonder drankjes na afloop moeten doen. Sober dus, maar we gaan toch weer genieten van het werk van onze grote Bach!

Als Bach ruim vier maanden in Leipzig werkzaam is, leidt hij op zondag 3 oktober 1723 ‘s morgens in de Thomaskirche de eerste uitvoering van de cantate die in de 20e eeuw het nummer 48 kreeg. De cantate gaat in op de voor deze negentiende zondag na Trinitatis (dus twintig weken na Pinksteren) voorgeschreven evangelietekst Matteüs 9: 1-8: Jezus geneest een verlamde met de woorden 'Uw zonden zijn u vergeven'. De daarin besloten vooronderstelling dat ziekte en lichamelijk lijden een gevolg van en straf voor zonden zijn, lag diep verankerd in de lutherse theologie in Bachs tijd.De titel van de cantate wordt - zoals gebruikelijk - gevormd door de eerste woorden van de tekst van het openingskoor. Dat is, zoals steeds in Bachs eerste Leipziger cantates, een bijbeltekst, in dit geval een citaat uit de brief van de apostel Paulus aan de eerste christenen in Rome, de ‘Romeinen': Ich elender Mensch, wer wird mich erlösen vom Leibe dieses Todes? (Romeinen 7: 24), waarbij het lichaam (Leibe) in Bachs theologische omgeving werd begrepen als de bron van alle behoeften en begeerten die ons op het verkeerde pad brengen en dus zonde en dood tot gevolg hebben.

(Zie verder https://www.eduardvanhengel.nl/werken/BWV_48)