Stel je voor dat je opa vuurtorenwachter is en dat je iedere dag in de vuurtoren mag zijn. De opa van Sylke weet alles over schepen, de sterren, de zee en verre einders. Wanneer opa doodgaat, mag Sylke op de vuurtoren passen. Maar dan gebeuren er plotseling wonderlijke dingen. Het lijkt wel alsof Sylke een opdracht krijgt, maar van wie? Hij moet de zee op, een reis maken naar het koude noorden, maar waarom? Heeft het met zijn opa te maken? En wat wil die walvis van hem?

De kleine vuurtorenwachter gaat over afscheid nemen, liefde en moed en wordt verteld met woorden, schaduwen en schimmen in een grote witte tent waar op geprojecteerd wordt. Hiervoor is een verduisterde ruimte nodig.