De Recreanten - Rotterdamse Munt

Op een vakantiepark in Hoek van Holland brengen Barry (John Buijsman) en Herman (Helmert Woudenberg) al 24 jaar hun zomers door in een houten vakantiehuisje. Barry is een jongen uit de arbeidersklasse en komt na een jaar hard werken tot rust in in het park. Een beetje klussen, rommelen en genieten. Herman is opgegroeid met te veel geld en te weinig liefde, zit nu in een rolstoel en is afhankelijk van Barry.

De mannen worden geconfronteerd met de plannen van de gemeente om het park op te doeken. Daarmee komt er mogelijk een eind aan hun verblijf op het park, zoals ze dat al 24 jaar gewend zijn. Door dit dreigende eind komt ook hun relatie in een nieuw daglicht te staan.

Hoe gaan ze om met de strubbelingen rondom het park? Barry wil zich het liefst dag en nacht in het actievoeren storten. Hij wil Herman nog een paar mooie laatste jaren bezorgen, en hoe kan dat beter dan samen op het park, in het huisje waar ze zich altijd op hun plek hebben gevoeld?

Herman heeft grote twijfels bij dat actievoeren. Barry weet namelijk niet dat de dokter Herman nog een krappe anderhalf jaar levensverwachting heeft voorspeld. Herman zou het liefst het park de rug toekeren en samen met Barry zijn laatste maanden ergens in rust doorbrengen.

DE RECREANTEN gaat over afscheid nemen. Barry moet afscheid nemen van het socialistische ideaal, waar het park op gestoeld is. Een ideaal dat door de tijd lijkt te zijn ingehaald. Net zoals hij zelf zijn arbeiders-achtergrond door de jaren heen ontgroeid is. Herman moet afscheid nemen van het idee dat hij zijn leven in de hand heeft. Hij is niet meer de upper-class man die hij altijd dacht te zijn. Een man die het beter heeft en het beter ziet dan de mensen om hem heen. Ongemerkt is hij meer op de mensen op het park gaan lijken dan hij ooit had kunnen denken.

Een verhaal over klein geluk, groot geld, een onverschillige overheid en de hechtheid van een gemeenschap. Over hoe sterk mensen zich kunnen maken als ze zich verenigen. En hoe ze zich er vooral niet onder laten lullen.

Spel: John Buijsman en Helmert Woudenberg

Regie: Jeroen van den Berg

Tekst: Tjeerd Bischoff

Productie: De Rotterdam Connectie ism Toneelgroep Jan Vos

Beeld: Ellen Klaver