De volgende stap was het onderzoeken van de eetbaarheid van de oogst. De bodems waarop zij groeiden bevatten veel zware metalen die een probleem kunnen vormen voor de gezondheid van de mensen op Mars. Nadat de onderzoekers vaststelden dat de zware metalen niet in het voedsel terecht waren gekomen, organiseerden zij een ‘Mars maaltijd’ voor iedereen die het onderzoek had gesteund.

Het onderzoek gaat zich nu meer richten op het opzetten van een duurzaam agrarisch ecosysteem, waarin alles wordt gerecycled inclusief menselijke uitwerpselen. Hierin spelen wormen een belangrijke rol, omdat ze dode plantenresten afbreken. Daarnaast zullen bacteriën, schimmels en hommels nodig zijn om voor vele jaren voedsel te telen op Mars of de maan. En natuurlijk niet de zaden vergeten.

Over de spreker

Dr. ir. Wieger Wamelink werkt als ecoloog bij Wageningen Environmental Research (Alterra), onderdeel van Wageningen University & Research (WUR). Hij houd zich daar bezig met de relatie plant-bodem. Op basis van een database met veldgegevens stelde Wamelink samen met collega’s een systeem op waardoor voor bijna alle Nederlandse plantensoorten hun voorkeur voor groeiplaatsen inzichtelijk werd gemaakt, o.a. voor grondwaterstand, zuurgraad van de bodem en nutriëntenvoorkeur. Dit onderzoek was ook het startpunt voor het onderzoek naar het laten groeien van planten op Mars en de bodem van de maan.

Afbeelding bij dit artikel: Wikimedia Commons, NASA via CC0