Dit instrument is volgens hem een verlengstuk van zijn ziel.

Zijn concertprogramma heeft de titel ‘Lagrima Gitana’ Dit bestaat uit bewerkingen van traditionals en eigen composities. Ook heeft Manito enkele hommages gemaakt voor o.a. Django Reinhardt.

Geïnspireerd door zijn oom, die piano en gitaar speelde, is Manito op zijn 7e levensjaar begonnen met muziek maken. Later ontwikkelde hij zijn eigen stijl op de flamencogitaar. Zijn naam is een verwijzing naar de Franse gitaarlegende ‘Manitas de Plata’

Manito speelt naar eigen zeggen ‘hoe de sterren staan en de wind waait’. Zijn spel is intuïtief en rijk aan diverse invloeden. De rumba uit de Camargue loopt als een rode draad door zijn muziek. Met zijn verhalende improvisaties houdt Manito een dialoog met zijn publiek. Geen enkel optreden is hetzelfde. Wat op het moment ontstaat is belangrijker dan de traditie.

Het bitterzoete karakter in zijn muziek is de weerklank van het leven; trieste- en vreugdevolle momenten zoeken een uitweg via zijn gitaar.