Koerikoeloem is een samenspel van landschaps- en geluidskunst met windharpen, blokfluiten, poëzie en zang. Het is een kaleidoscopische vertelling over identiteit, overgave en compassie en het besef dat we ons leven slechts voor een deel in de hand hebben. Gratis toegang, maar een vrijwillige bijdrage wordt op prijs gesteld.

Jeugdherinneringen klinken, eerlijk en kwetsbaar, soms ook humorvol. Muziek, eeuwen geleden vastgelegd in onbegrijpelijke tekens, komt tot leven in nieuwe melodieën die steeds meer met elkaar vervlochten raken. Tot de rust terugkeert en alles op lijkt te gaan in de klank van de windharpen. Koerikoeloem levert je over aan de elementen.

- "Er was de grote boze wolf die zich afvroeg of een grote boze wolf nog wel iets voorstelt als hij niet boos meer is. Er was een moment waarop ik me realiseerde dat de wereld er anders uit had gezien als de mensen andere keuzes hadden gemaakt." (Uit: Koerikoeloem van Tjitske Jansen)

De tekst van Tjitske Jansen is een opsomming van zeer dicht op de huid geschreven, persoonlijke anekdotes. Nu lijkt dat in een tijd waarin iedereen bijna dagelijks zijn of haar beslommeringen op Facebook en andere social media post niets bijzonders, maar hier is toch iets anders aan de hand: in de veelheid van verhalen ontstaat gaandeweg het beeld van een leven waarin elke poging grip te krijgen op het leven bijna een onbegonnen zaak lijkt. Toch is er nergens sprake van een aanklacht, beschuldiging of behoefte tot vergelding. Op vaak bijzonder humorvolle wijze loodst Tjitske Jansen ons in heldere taal door haar verzen zonder ook maar ergens wollig of melodramatisch te worden, met een compassievolle distantie.