Literair café: Liesbeth Woertman

Hoe je je uiterlijk ervaart heeft weinig te maken met hoe je er uitziet. Dat heeft meer met je zelfbeeld dan met je spiegelbeeld te maken. Dat is een van de bevindingen van Liesbeth Woertman, emeritus hoogleraar psychologie. Op vrijdag 21 oktober komt zij naar het Literair Café van de Koppelkerk om meer te vertellen over ons uiterlijk en zelfbeeld.

Als wetenschapper onderzocht Liesbeth Woertman waarom mensen steeds ontevredener worden over hun uiterlijk. Door de beeldcultuur en de rol van sociale media worden gephotoshopte beelden steeds vaker de norm. Daardoor komt het zelfbeeld van mensen onder druk te staan, omdat er niet voldaan wordt aan dat steeds perfecter wordende ideaalbeeld. Men heeft het idee dat er pas van je wordt gehouden als je er perfect uitziet.

Zonder spiegel is er geen zelfbeeld

Woertman houdt zich al langer bezig met mensen, vooral vrouwen, hun uiterlijk en hoe ze daar naar kijken. In haar boeken ‘Psychologie van het uiterlijk’ en ‘Je bent al mooi’ ging het over ons zelfbeeld, dat bestaat dankzij de gratie van anderen. Zonder spiegel is er geen zelfbeeld. Ze schetst onder meer dat het zelfbeeld van mensen wordt bepaald door of je als kind veilig gehecht bent, je (sociale) mediaconsumptie en of je jezelf vergelijkt met mensen die beter af zijn.

Wie ben ik als niemand kijkt

In haar laatste boek ‘Wie ben ik als niemand kijkt’ richt ze zich vooral op de oudere vrouw. Woertman, zelf 68 jaar, stelt dat vrouwen hun leven lang zijn gebombardeerd met de valse boodschap: hoe mooier, hoe gelukkiger. Het niet meer afhankelijk zijn van de blik van mannen, kan vrouwen verlossen van de druk om aan een schoonheidsideaal te voldoen en ruimte maken om meer vanuit bezieling te leven. ”Ouderdom gaat namelijk niet alleen met verval gepaard, betoogt de psychologe, maar biedt de kans om te ontdekken wat je niet eerder zag: ,,En dan blijkt ouderdom ineens een fase van groei en bloei.”

Liesbeth Woertman

Liesbeth Woertman (1954) studeerde klinische psychologie aan de Universiteit Utrecht en promoveerde in 1994 op het ontwerp lichaamsbeelden. Inmiddels heeft ze vijf boeken geschreven, waarbij ze niet alleen kiest voor de psychologische invalshoek, maar ook filosofische, sociologische en biologische inzichten gebruikt