‘Appelstroop met tranen’ is niet zomaar in een hokje te stoppen. Het is een rauwe, persoonlijke stortvloed van muziek, klanken, ritme en taal; het relaas van een zoektocht in troebele tijden, soms minutieus voorbereid, soms vrijuit improviserend. Luca Warmer speelt geen rol op het podium. Ze is het zelf, in hoogsteigen persoon: Een onweerstaanbare uitnodiging om je eigen kwetsbaarheid te raken.

‘De voorstelling gaat over alles waar we het liever niet over hebben; verdriet, wanhoop, verlies, angst. Ik heb mezelf als vertrekpunt genomen, precies daar waar het pijn deed. Dat wil ik delen, want nu ben ik het ‘toevallig’, maar jij kan het ook zijn. Ik heb ervaren dat er geen harde scheidslijn is tussen pijn en schoonheid, tussen rouwen om wat je hebt verloren en de drang om met overgave te leven. Er is altijd hoop in de pijn waar je doorheen moet, ook al ben je soms bang dat je gek wordt van verdriet. Ook in dat schrijnende zit iets moois’, aldus Luca.