The industrialised farming of sugar since the 15th century has changed not only what we eat and how we enjoy it, but completely restructured our society, economy, ecology, culture, and even bodies and minds. Through a series of workshops, an alternative meaning of sugar - a deceptively innocent, ubiquitous edible crystal and designed food stuff - will be co-developed and spread like a rhizome. The project is an inquiry into how we can redesign modernity/coloniality’s knowledge-making structures, and what happens to a design when we redesign its meaning. Looking at human history from a non-anthropocentric perspective makes us aware of reality as a designed paradigm in which we operate.

De geïndustrialiseerde productie van suiker heeft niet alleen veranderd wat we vanaf de vijftiende eeuw zijn gaan eten en hoe we daarvan genieten, maar heeft ook vergaande gevolgen gehad voor de structuur van onze maatschappij, economie, ecologie, cultuur en zelfs van ons lichaam en onze geest. In een reeks workshops wordt er gezamenlijk een nieuwe betekenis van suiker ontwikkeld – het bedrieglijk onschuldige, alomtegenwoordige, eetbare kristal en ontworpen voedingsmiddel – en wordt deze alternatieve invulling als een rhizoom verspreid. Het project vormt een studie naar hoe we de structuren van kennisproductie van moderniteit/kolonialisme kunnen hervormen en wat er met een ontwerp gebeurt wanneer we de betekenis die het heeft herzien. Door naar de menselijke geschiedenis te kijken vanuit een niet-antropocentrische invalshoek, worden we ons bewust van de werkelijkheid als het ontworpen paradigma waarbinnen we actief zijn.