Het Clarissenklooster ligt fraai in het dal van de Dommel en niet ver van de Genneper Watermolen. Het kloostergebouw houdt zich verborgen achter een gracht met hoge imposante bomen en een bakstenen muur. Het is vanaf de St.-Claralaan te bereiken via een brug en een eenvoudige poort in de ommuring. Het complex is tussen 1950-1953 gerealiseerd op het voormalige Landgoed Rapelenburg naar een ontwerp van de Eindhovense architect Kees (C.H.) de Bever (1897-1965). Voor dit ontwerp ontving hij in 1955 de gemeentelijke cultuurprijs.

Het klooster ademt in alles de sfeer van het ‘goede katholieke leven’ van vlak na de Tweede Wereldoorlog. De tijd dat er altijd wel een telg uit de kinderrijke Brabantse families zijn katholieke roeping volgde om priester te worden of om in een klooster in te treden. Het exterieur en interieur van veel nieuwgebouwde kloosters uit die tijd werd in overeenstemming gebracht met het sobere karakter van het monastieke leven. Harmonische verhoudingen in de architectuur werden opgevat als uitdrukkingen van geestelijke waarden, van studie, meditatie en gebed. In dat opzicht is het Clarissenklooster een uitzonderlijk gaaf bewaard voorbeeld dat behoort tot de ‘Top 100 wederopbouwmonumenten’ uit de periode 1940-1958.

Momenteel wordt het complex herontwikkeld tot een hotel door CRA vastgoed. Voor de verbouwing tekenen de architecten Stefan de Bever (De Bever Architecten) en Karin Vissers (Vissers Roelands architecten). Thor Hendriks Burobol ontwerpt de transformatie van de buitenruimte.