Aan de expositie van Els Snijder bij Kadmium gingen vele ontmoetingen vooraf. In de loop der tijd ontstond het plan voor deze solo, samengesteld door Rien Monshouwer en Ingrid van Santen. De uitkomst van een interessant proces dat beschreven is in de bijbehorende publicatie.

Monshouwer en Snijder kennen elkaar via de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst, waar Snijder studeerde en Monshouwer doceerde. Het oeuvre van Monshouwer bestaat uit schilderijen, ruimtelijk werk, teksttekeningen en publicaties voor het blog Jegens en Tevens. De wisselwerking tussen beeld en woord is een gemeenschappelijke interesse. Want ook Snijder beweegt zich op meerdere vlakken en maakt gebruik van diverse media. Gedreven door een verlangen om verbindingen tot stand te brengen vergelijkt zij dit met het bereiden van een maaltijd. Het bijeenbrengen van de juiste ingrediënten, waarbij kleur, geur, smaak of textuur allemaal het uiteindelijke resultaat bepalen. Snijder voelt zich dan ook vrij om heel verschillende middelen te gebruiken en combineert foto’s, teksten, objecten of films met elkaar. Het draait om de emotionele lading van de beelden, fysieke kwetsbaarheid en fragiliteit van het menselijke bestaan. Soms is de aanleiding een nieuwsfoto van een oorlog of een humanitaire ramp, maar nooit in letterlijk zin. Zij stelt samen en transformeert waardoor het uiteindelijke werk universeel is. Ook zet zij haar eigen lichaam als materiaal in: afdrukken van handen in klei, een afgietsel van haar rug. Eerder nam zij deel aan een groepstentoonstelling met de sprekende titel Body Talk in Museum Beelden aan Zee.

Snijder kiest ervoor de constanten in haar oeuvre te laten zien, zonder op de chronologie te letten. De samenhang in de werken en tussen de werken is van belang. Om voor de bezoekers een zekere rust en intimiteit te scheppen is gekozen voor afzonderlijke plekken en hoeken in de zaal van Kadmium. Lichamen, beelden en woorden als een vorm van poëzie in plaats van een verhaal met een begin en eind. Dwalen, kijken, lezen, voelen, denken. Fragmenten die een zekere richting geven en ruimte scheppen voor de bezoekers om zelf samenhang en betekenis te ontdekken. Een pas op de plaats en even vertragen, maar zonder gebruiksaanwijzing en in alle vrijheid.

De tentoonstelling van Els Snijder wordt begeleid door een publicatie met teksten van Rien Monshouwer en Ingrid van Santen.

Bij entree willen wij graag je QR-code zien.