Philip Kroonenberg en band op zaterdag 21 november in De Cactus!

(Dit optreden stond oorspronkelijk gepland op zaterdag 14 maart!) Some More Time van rootsmuzikant Philip Kroonenberg is een songcyclus met een gevoelig thema. Terwijl zijn vrouw in het ziekenhuis behandeld werd voor kanker, zat hij in de wachtkamer teksten te schrijven. Thuis kwam daar nog de muziek bij. Wat moet een muzikant anders doen in zo’n geval om het aan te kunnen? Dat is nu eenmaal wat-ie het best kan. Dat leverde onbedoeld materiaal voor een heel album op. Doe je daar dan iets mee? Of laat je het erbij zitten? Hij besloot dit eerbetoon aan zijn geliefde op te nemen en Excelsior bracht het afgelopen najaar uit. Op 14 maart kunnen we het horen en beleven in De Cactus.

In de platenkast naast Bring The Family

Het album is dermate indrukwekkend dat je het in je platenkast maar het beste direct naast Bring The Family van John Hiatt uit 1987 kunt zetten, ook al zo’n aangrijpende songcyclus in een rootsstijl. Some More Time is ook een uiterst emotionele kunstuiting met duidelijke teksten die recht naar het hart gaan. Daarnaast is het muzikaal ook een hoogtepunt in zijn omvangrijke oeuvre. Het is zíjn Bring The Family, waar Hiatt met rasmuzikanten als Ry Cooder, Nick Lowe en Jim Keltner speelde. Dat is hier ook zo.In een minimale bezetting behaalt hij een maximaal resultaat, waarbij we eindelijk eens zijn virtuoze spel op de akoestische gitaar goed kunnen horen. Hulde voor producers Frans Hagenaars en Reyer Zwart, die als multi-instrumentalist een hoofdrol vervult. Naar drummer Jeroen Kleijn mag het compliment gaan dat hij behalve kan beuken, zoals hij doet bij Claw Boys Claw, ook kan aaien en zacht spelen zoals hier een absolute vereiste is, net zoals bij stalgenoot Alex Roeka. Er wordt ruimte geschapen waarin Philip kan excelleren. Soms krijgt een ander de spotlight, zoals Hermine Deurloo op de chromatische harmonica.

Durf en toestemming

Hij komt met veruit zijn beste album na al die jaren, op z’n zevenenzestigste nota bene. Maar dat zware thema…, zoiets moet je wel dúrven. Heeft niemand hem willen tegenhouden? Zo van: dit gaat echt te ver. Je kunt je indenken dat zijn vrouw zelf bijvoorbeeld het ondanks haar herstel te veel zou vinden. Niemand wil ook de privacy van zijn eigen vrouw schenden. Dat zij ook nog eens een bekende mediafiguur is – Jellie Brouwer, presentatrice van Kunststof op NPO Radio 1 – zou een vroegtijdig afblazen van het project hebben kunnen billijken. Gelukkig is het ook op redelijk vrolijke muziek gezet.

Album is geleidelijk aan ontstaan

‘Ik was echt gedwongen om iets te doen met wat er aan de hand was,’ reageert Kroonenberg bedachtzaam. ‘Ik dacht: het enige wat ik nu kan doen is liedjes maken. Die waren helemaal niet bedoeld om er een album van te maken. Dat is geleidelijk aan ontstaan. Ik hield in die tijd ook een dagboek bij. Ik had sterk het gevoel dat ik moest afmaken waarmee ik bezig was. De enigen die het wisten waren Jellie en onze drie dochters. Die hebben nooit gezegd dat ik het niet moest doen, maar waren nu ook weer niet zo stellig daarin. Ik heb veel op m’n tenen gelopen, zo’n beetje om het onderwerp heen. Soms als Jellie in de keuken was zat ik heel zachtjes in de woonkamer die nummers te zingen. That Was The Day heette aanvankelijk Cancer. Het idee alleen al! Op een gegeven moment had ze het wel door natuurlijk.’

Bezetting: Marco van Os op bas, Jeroen Kleijn op drums, Theo Sieben snaren en Patsy (dochter) zang en natuurlijk Philip Kroonenberg op gitaar.

Zaterdag 21 november 2020, koffie klaar vanaf 19.30uur, showtime 20.30uur.

Voorverkoop €12,50 aan de bar, bij Popeye (of online ex service fee).

Aan de deur (indien niet voortijdig uitverkocht) €15,-

Speciaal voor "lotgenoten" van de Nije Stichting een Duo ticket, dwz 2 personen voor de prijs van 1. Dmv kortingcode uit de nieuwsbrief van De Nije Stichting!