* Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hen een leefregel voorschrijven.
* Al hetgeen mij ter kennis komt in de uitoefening van mijn beroep of in het dagelijks verkeer met mensen en dat niet behoort te worden rondverteld, zal ik geheim houden en niemand openbaren.
(twee stellingen uit de Eed van Hippocrates)

Wat kunnen artsen en patiënten met symptomen van burn-out en chronische vermoeidheid? In hoeverre ondermijnen regels van derden het zorgproces en de zorgrelatie van de patiënt en de dokter? Wat heeft 'zorg' nodig, om opgewekt te worden? Critici menen dat principes als ‘meten is weten’ en ‘transparantie’ meer ziek maken dan genezen en dat de bestaande regelgeving een farce maakt van de oude dokterseed.

Deze eerste editie van Café VG wordt ingeleid door Herman van Nouhuys: 70 jaar en nog steeds praktiserend tandarts. Van Nouhuys is vanaf zijn afstuderen pleitbezorger van een onvervreemdbaar mensenrecht in de zorg. Na een lange periode met bestuurlijke functies startte hij in 2007 het platform www.ziekvanzorg.nl. Volgens hem is de regelgeving steeds meer gaan staan tussen arts en patiënt; zo is het calculeren belangrijker geworden dan cureren. Van Nouhuys zal voorbeelden geven van hoe die regelgeving precies die resultaten oplevert die ze juist zegt te willen bestrijden. Na de inleiding gaan we met elkaar in gesprek over onze ervaringen in de zorg. De gespreksbegeleiding is in handen van Patrick Dirks.