Het creëren van een harmonieuze vorm waarin een balans wordt bereikt tussen vorm en tekening is het uitgangspunt in de sculpturale objecten van Yuk Kan Yeung (1959) Cijfers, grafische elementen, landschappelijke artefacten, gedichten en interpretaties van plattegronden spelen daarin een belangrijke rol. Uiteindelijk zijn haar keramische sculpturen de dragers van haar gedachten, herinneringen en ontdekkingen. “Een ontdekkingsreis, daar gaat mijn werk over. Ontdekking en confrontatie met mijn gedachten en gevoelens. Voor mij is het maken van keramiek als het schrijven van poëzie; zoals een dichter zijn gevoelens uit in woorden, zo gebruik ik het porselein om mijn vormen en kleuren tot stand te brengen. Ik bekijk mijn werk als een moment in de tijd, een herinnering aan wat ik gezien en beleefd heb, van binnen maar ook van buiten, een compositie van ervaringen. De geschreven teksten refereren aan reisverslagen, de porseleinen objecten lijken de dragers van poëtische reizen. Soms schrijf ik direct op het oppervlak van het object, niet zozeer om de inhoud van de tekst bekend te maken (de teksten zijn vrijwel onleesbaar) maar meer om de schoonheid en de vrijheid van schrift op te roepen, het grafische karakter van de beschildering, de herinneringen aan Chinese kalligrafie met zijn beweeglijke vormen.”

Het tekenen bracht Yeung terug naar haar eigen cultuur, haar passie voor de Chinese kalligrafie. “Ik teken vanuit mijn intuïtie, een pure en directe benadering. Met een paar bewegingen op een leeg vel papier uit ik tegelijk de balans en spanning. Net als in de Chinese schilderkunst laat ik de lege ruimte open. Deze leegte is even vol als de gevulde ruimte, een speelveld voor de verbeelding.”

De tekeningen op het porselein zijn wat karakter betreft hetzelfde als de tekeningen op papier, zodat platte en ruimtelijke tekening in elkaar overlopen. Lichte en donkere kleuren, het tekenachtige tegenover het schilderachtige. “Mijn recente porseleinen werken zijn een echo van deze benadering. Ik zoek de verbinding tussen de twee materialen, beide bieden ze verstilling. Een zoektocht en expressie van de stilte.”

Antonius Nijssen

Het werk van Antonius Nijssen (1955-2018) heeft een landschappelijke toets en is meestal geïnspireerd door de natuur met zijn kleurschakeringen, weidsheid, sfeer en eindeloze ruimte. Andere invloeden kwamen voort uit zijn interesse in geschiedenis, literatuur, de oosterse filosofie en denkwijzen en de mensheid zelf. Hij wilde het landschap niet één op één verbeelden op zijn doeken, maar het ging hem om de ervaring en de emoties die hieruit voortvloeiden. De vele lagen aan kleuren en structuren waren het resultaat van zijn observaties en reflecties van de natuur en zijn ervaringen in het dagelijks leven. Deze werden omgezet en uitgedrukt in de emoties en de stemming van zijn schilderijen. Schilderijen die sober en streng lijken, maar de goede beschouwer ziet de nuances en de gelaagdheid in de verstilde composities. Zijn werken laten een intelligente en poëtische kijk op de wereld zien en een enorme liefde voor de natuur.

“Door middel van patronen en kleuren toon ik de kracht van eenvoud die toch rijk is aan schakeringen en bewegingen. De kleurlagen symboliseren de geest van contemplatie en reflecties die een belangrijk onderdeel vormen van mijn artistieke leven. Wat ik probeer te bereiken in mijn werk is een balans en harmonie in kleur en vorm”, heeft Nijssen daarover meerdere malen gezegd. “De basisideeën voor mijn werk zijn reizen, soms in het echt beleefd, soms in mijn verbeelding. Ik vertaal de gevoelens en emoties van deze reizen in kleur en licht. Een landschap dat is uitgebleekt door het zonlicht of een onverwachte schaduw geven een spanning in tonen. Hetzelfde kan gebeuren met kleur, hoe de ene kleur een relatie aangaat met een andere kleur. Op een reis naar een bepaalde bestemming ontmoet ik verschillende emoties, met kleur en vorm creëer ik rust of beweging. Ik schilder of maak een beeld van een landschap, niet hoe het er uitziet maar hoe het aanvoelt, wanneer de herinnering van het landschap zicht mengt met poëzie en geschiedenis. Het werk wordt een ontmoetingsplaats van voorstelling, gevoel en emotie.”